USG kolana Warszawa

Budowa stawu kolanowego

Staw kolanowy to najbardziej skomplikowany staw organizmu ludzkiego, uczestniczący w każdej formy aktywności. Gdy funkcjonuje prawidłowo, ruch odbywa się płynnie i bezboleśnie. Problemem jest uraz lub proces chorobowy, ograniczający ruchomość kolana. Staw kolanowy zbudowany jest z kości piszczelowej, udowej oraz rzepki. Pomiędzy kością udową a piszczelową znajdują się łękotki: boczna i przyśrodkowa. Łękotka to półksiężycowata ruchoma chrząstka, zapewniająca stabilność stawu, zmniejszająca tarcie powierzchni stawowych, amortyzująca staw oraz rozprowadzająca maź w kolanie. W kolanie występują również więzadła boczne przyśrodkowe oraz więzadła krzyżowe przednie i tylne. Powierzchnie stawowe otoczone są torebką stawową. W torebce produkowana jest maź stawowa. Mięśnie, przyczepiające się wokół stawu to dodatkowa stabilność podczas jego obciążenia, umożliwia ruch w stawie.

 Patologie w obrębie kolana

Wydłużanie się okresu życia, większe zainteresowanie i aktywne uczestnictwo w sporcie, coraz dłuższe przebywanie w pozycji siedzącej przyczynia się do większej urazowości stawów kolanowych. Do uszkodzenia może doprowadzić choroba zwyrodnieniowa kolana, uraz kolana oraz nadmierna w nim ilość płynu. Może dojść do naderwania lub zerwania więzadeł. Zwyrodnienie stawu kolanowego to zanik chrząstki stawowej kości udowej, piszczelowej i rzepki. Brak chrząstki powoduje, że kości zaczynają o siebie trzeć, prowadzi to do bólu. Dochodzi również do degeneracji łąkotki, zaniku więzadła krzyżowego przedniego, wokół powierzchni stawowych tworzą się wyrośla kostne (osteofity), torebka stawowa ulega podrażnieniu i przykurczeniu. Wyrośla kostne oraz przykurcz torebki stawowej i więzadeł ogranicza ruch w stawie. Maź stawowa zmienia swoje właściwości i nie zapewnia już odpowiedniego smarowania i amortyzacji w stawie. Długotrwała choroba prowadzi do zaniku mięśni przyczepiających się wokół stawu kolanowego, osłabiający ruch w stawie. Zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do szpotawości kolana i koślawości stawu.

Leczenie kolana

Na początku choroby stosuje się leczenie zachowawcze (nieoperacyjne), wystarczą leki przeciwbólowe i przeciwzapalne zmniejszające ból i poprawiające ruchomość stawu. Niekiedy stosuje się leki wspomagające odżywianie chrząstki stawowej, rehabilitację, która polega na ćwiczeniach i fizykoterapię, pomagającą utrzymać odpowiedni zakres ruchu w stawie, zapobiega zanikowi mięśni wokół stawu. W zaostrzonych przypadkach choroby stosuje się zastrzyki z kwasu hialuronowego, poprawiające właściwości płynu (mazi) stawowego. Czasową ulgę przynosi wstrzyknięcie osocza bogato – płytkowego. Aby odciążyć chory staw, należy stosować kule, laski inwalidzkie oraz ortezy (stabilizatory). Jeżeli leczenie zachowawcze nie jest skuteczne, należy przeprowadzić leczenie operacyjne, w mniej zaawansowanych stadiach choroby ulgę może przynieść leczenie artroskopowe – wprowadza się kamerę i naprawia miejscowe uszkodzenie. U młodszych pacjentów przy zaburzeniach osi stawu, stosuje się osteotomię, czyli przecięcie kości stawu kolanowego wyrównujące oś i odciążające staw. W bardzo zaawansowanej postaci choroby leczenie operacyjne polega na wymianie chorego stawu na sztuczny, czyli założeniu endoprotezy. Aby potwierdzić lub odrzucić kliniczne rozpoznanie, wykorzystuje się badania obrazowe, tj. rentgen (RTG), ultrasonografię (USG), rezonans magnetyczny (MR), tomografię komputerową (TK). Mając obraz schorzenia, lekarz ortopeda z fizjoterapeutami podejmuje decyzję o sposobie i rodzaju leczenia. Głównym założeniem jest zapewnienie możliwie pełnego powrotu ruchów w stawie.